عاشق آن است كه ياديده به گل وانكند يابه غير از گل روي تو تماشا نكند به گداي تو اگر هر دو جهان را بخشند رد كند , غير تو را از تو تمنا نكند شرر عشق تن و جان كسي را سوزد كه چو پروانه به آتش زده پروا نكند شمع , فيضش همه شعله است به پروانه بگو يا كه پروا نكند يا پر خود وانكند ديدن روي تو با دادن جان شيرين است رونما تا كه كسي روي به دنيا نكند هرچه پيرايه زمضمون به غزل مي بندم غزلم را به جز از نام تو زيبا نكند
ما ز بالاييم و بالا ميرويم
...
يا زهرا
