غم به جراحت می ماند ، یکباره می آید اما رفتنش ، التیام یافتنش و خوب شدنش با خداست .

و در این میانه ، نمک روی زخم و استخوان لای زخم و زخم روی زخم ، حکایتی دیگر است .

حکایتی که نه می توان گفت و نه می توان نهفت . حکایت آتشی که می سوزاند 

خاکستر می کند اما دود ندارد ، یا نباید داشته باشد ...

بازی دیگه بسه !

مرغ عشق ققنوس است

 که

در آتش می زند

نه

آنکه رنگین کمان می پوشد

و

 دربوستان های عافیت شِکر می خورد ...

به هرزه بی می و معشوق عمر می گذرد

بطالتم بس از امروز کار خواهم کرد

فقیر و خسته به درگاهت آمدم رحمی ...

خداحافظی ...
[عناوین آرشیوشده]