تقدیم به آنان که مرا لا ابالی چشمان خویش کردند ...

مدام پرسه زنم در حوالی چشمت

که هم پیاله شوم با اهالی چشمت

به پای تاک ز مستی دخیل می بندم

که ترک می نکند لا ابالی چشمت

عطش سراغ من آمد شبی که نوشیدم

پیاله ای ز شراب زلالی چشمت

نگاه گرم تو وقتی سراغ من آمد

که کشته بود مرا بی خیالی چشمت

هنوز چشم تو آبی ترین دریاهاست

مباد چشمه ی من خشکسالی چشمت

هوای چشم تو ابری فضای چشم تو سبز

خوش است آب و هوای شمالی چشمت

نهان نمی کنم از تو هنوز هم پیداست

کنار پنجره ها جای خالی چشمت

قسم به لطف نگاهت که شعر و موسیقی

نمی رسند به نازک خیالی چشمت

محمد علی مجاهدی

خداحافظی ...
[عناوین آرشیوشده]